Min of meer bij toeval belandde Maureen Lub in april 2021 op de positie van financieel directeur bij Mourik Industry. Nu, meer dan anderhalf jaar later, concludeert ze dat de functie haar als gegoten zit. “Ik vind het heel interessant om strategisch na te denken over de te varen koers van de organisatie.”
Ik werkte voorheen als (sr.) business controller bij Damen Shipyards in verschillende business units en divisies. Als laatste bij Damen Shiprepair & Conversion”, vertelt Lub. “In die organisatie waren allerlei veranderingen aan de gang. Toen ik vervolgens terugkeerde van mijn zwangerschapsverlof na de geboorte van mijn tweede kind, was het een mooi moment om na te denken hoe ik mijn carrière wilde vervolgen. Ik had acht jaar met veel plezier bij Damen gewerkt en daar heel mooie kansen gekregen, maar stelde mezelf de vraag of ik nog toevoegde waarde kon leveren aan de organisatie. Nog voordat ik antwoord kon geven op die vraag, werd ik door een headhunter voor Mourik Industry benaderd om bij hen aan de slag te gaan als financieel directeur. Ik was er niet per se naar op zoek, maar het was wel een natuurlijke stap in mijn carrière.”
Rotterdamse mentaliteit
Hoewel de stap naar Mourik Industry niet gepland was, is het geen toeval dat Lub haar nieuwe werkgever vond in de Rotterdamse haven. “Ik vind het interessant om in de haven te werken in de industrie. Met name de dynamiek die daarbij hoort. De Rotterdamse mentaliteit spreekt me ook enorm aan. Het is hands-on, nuchter, hard werken en recht voor z’n raap. Daarnaast was het voor mij een pré dat Mourik net als Damen een familiebedrijf is.”
“Ik vind het interessant om in de haven te werken in de industrie. Met name de dynamiek die daarbij hoort.”
De blik naar buiten
Als Lub nadenkt over wat haar aanspreekt aan haar rol van financieel directeur, zegt ze: “Dat is het strategisch nadenken en om vanuit de financiële hoek een bijdrage te leveren aan de te varen koers en de te nemen beslissingen voor de organisatie. Met een breed blikveld op de processen. Dan zie je ook de risico’s en kansen. Dat vind ik ook de rol van de finance-afdeling. De blik naar buiten en de ontwikkelingen van de maatschappij in de gaten houden. Daarbij vraag ik me continu af wat daarvan de impact voor ons is. Moeten we daar wel of niet iets mee doen? Is het een kans of een risico? Er gebeurt ontzettend veel op dit moment. De energietransitie, digitalisering en personeelstekorten. Om maar wat voorbeelden te noemen. Dat zijn allemaal ontwikkelingen waarvoor je als bedrijf je ogen niet kunt sluiten.”
Vrouwelijk leiderschap
Lub ziet zichzelf als een verbinder. “Ik zoek altijd de samenwerking op. Om alle partijen aan tafel te krijgen en zodoende het totaalplaatje te vormen. Ik heb in die samenwerking de afgelopen jaren vooral te maken gehad met mannelijke collega’s. Inherent aan de sector waarin ik werk. Het is in die samenwerking goed dat je ook zorgt voor vrouwelijk leiderschap. Als je in een team zit waarin mensen alleen aan het zenden zijn en niet luisteren, kom je geen steek verder. Ik probeer het gesprek op gang te brengen en de medewerkers hun eigen rol en verantwoordelijkheid te geven. Over het algemeen luisteren de meeste mensen wel naar mij, dus ik zeg vast nuttige dingen”, zegt Lub met een kwinkslag.
Atypische financial
“Het directieve leiderschap beheers ik ook wel, maar dat is niet mijn standaardmodus. Als je naar mijn persoonlijkheid kijkt, heb ik in de kleurenpsychologie een geel-rood profiel met een vleugje blauw. De kleur geel benadrukt mijn mensgerichte en intuïtieve kant en de kleur rood staat voor daadkracht en resultaten boeken. Zodra er een deadline nadert, word ik rood. Een verslag moet wel af. Hoe ik daar dan kom is met gezamenlijk belang en overleg. Ik vind het vervolgens geen probleem om knopen door te hakken. Ik moet wel toegeven dat ik een atypische financial ben. De ‘harde’ blauwe kant heb ik ontwikkeld tijdens mijn studie Accounting, Auditing & Control en later de post-master opleiding tot register accountant.”
Spontane beslissingen
Hoewel Lub zeker ambitieus is, wil ze in haar carrière niet te ver vooruitkijken. “Als je een bijdrage wil leveren aan de organisatie of iets wil veranderen, moet je jezelf daar ook de tijd voor geven. Ik sluit een CFO-functie zeker niet uit. Als het op mijn pad komt, ga ik daar serieus naar kijken en over nadenken. Maar ik plan niet dat ik daar over vijf jaar wil staan. Ik heb in mijn leven een aantal belangrijke beslissingen op spontane wijze genomen. Zoals de aankoop van ons huis. Daar zijn we naar gaan kijken en dat voelde direct goed. Het planmatige hoeft van mij niet. In het weekend heb ik het liefst ook een lege agenda. Ik wil ruimte in mijn leven om na te kunnen denken, creatief te kunnen zijn en om me heen te kijken wat er gebeurt.”
Lub geeft te kennen dat daar in haar werk te weinig ruimte voor is. “Ik moet bewust blokken maken in mijn agenda, want anders word ik geleefd. Ook vind ik het belangrijk om zichtbaar te zijn bij de projecten en klanten en daar probeer ik echt tijd voor vrij te maken. Dat vind ik wel eens lastig. Als lid van de directie vervul je ook een rol naar buiten toe, maar je wordt geleefd door de deadlines. Het bewaken van die balans is wel een uitdaging.”
“Ik heb in mijn leven een aantal belangrijke beslissingen op spontane wijze genomen.”
Balans tussen werk en privé
De financieel directeur vindt het heel belangrijk om de juiste balans te bewaken tussen werk en privé. “Mijn vriend en ik nemen samen de opvoeding van onze kinderen voor onze rekening. Daarnaast krijgen we veel hulp van ouders en schoonouders. Mijn vriend is ondernemer en kan zijn tijd flexibel inregelen. Zo vangen we het samen op. Ik probeer dan ook elke dag op tijd thuis te zijn voor het avondeten. Mocht het echt nodig zijn, dan doe ik ’s avonds nog wel eens de laptop aan, maar dat probeer ik zo weinig mogelijk te doen. Daarmee probeer ik ook het voorbeeld te geven naar de medewerkers op mijn afdeling en die met mij werken. Ja, het is goed om een carrière te hebben, maar je het ook een privéleven. Dat is een belangrijke verandering die gaande is, zeker in de traditionele sector waarin ik werk. De generatie die eraan komt, gaat geen zestig uur per week werken. Zij hebben andere normen en waarden en vinden andere dingen belangrijk.”
Gegroeid als persoon
Lub vindt zichzelf niet zo’n planner en kan chaotisch overkomen. “Dat is in een blauwe wereld soms best ingewikkeld. Ik weet dat de structuur en strakke planning soms noodzakelijk is om samen met mijn team tot het beste resultaat te komen. Ik kan ook heel ongeduldig zijn. Dat is vooral met kleine kinderen best lastig… Dan kom je jezelf tegen. Maar uiteindelijk komt alles weer op z’n pootjes terecht. Ik ben door het moederschap nog meer gaan relativeren. Waar ik me voorheen veel drukker kon maken om mijn werk, kan ik dat makkelijker loslaten. Daarin ben ik gegroeid als persoon. Uiteindelijk zijn gezin, familie en vrienden het allerbelangrijkste.”
Normen en waarden
Als Lub de oudere generatie vergelijkt met haar generatie en de generatie die eraan komt, valt haar één ding op. “De oudere generatie is rustiger. En zij zijn over het algemeen loyaal naar de werkgever toe. Bij familiebedrijven zie je vaak lange dienstverbanden. Dat vind ik mooi, maar kan aan de andere kant verandering in de weg staan. Vernieuwing en verjonging is nodig in de organisatie. Het is een feit dat de jongere generatie er andere normen en waarden op nahoudt. Zij kiezen vaker flexibiliteit boven zekerheid, met de juiste balans tussen werk en privé. En oog voor de gelijke rolverdeling tussen man en vrouw. Ik hoop hieraan bij te dragen en dat ik ook een voorbeeld voor anderen kan zijn met mijn drijfveren en wat ik belangrijk vind. Ik wil dat mensen mij zien als een menselijke leider met een duidelijke visie en richting.”