Voor me liggen de formulieren van de Kamer van Koophandel en een rapport over ondernemerschap. Inderdaad, ik word ondernemer. Wat doe ik eerst? Leuk Kluwer-kollumpie schrijven of saaie formulieren over BTW en omzetbelasting invullen? U raadt het al: eerst maar stukkie bedenken. De column dreigt nogal serieus te worden deze keer. Mag dat?
Voor ik het internationale rapport over ondernemerschap opensla, sluit ik een weddenschap met mezelf af: Nederland komt er vast niet goed vanaf. We hebben immers een traditie van waterdichte vangnetten en vèrgaande sociale gelijkheid. Het is de erfenis van eeuwenlang gepolder en collectief mededogen van kerk en vakbond. Heel mooi allemaal. Maar het zet mensen doorgaans niet aan om fikse risico’s te nemen.
Knelt de dagelijkse sleur?
Ik gok er ook op dat de meeste lezers van deze column veilig in loondienst zijn. Bevalt dat? U koestert het gespreide bedje van vast pensioen en voorspelbare loonstrook? Houden zo! Of denkt u wel eens: Oei, wat knelt het leven toch! De tirannie van de dagelijkse sleur. Je had ooit wel wilde plannen voor later. Maar plots schrik je zwetend wakker: Later is al lang begonnen. Herkenbaar? Dan zou u de sprong kunnen wagen. Maar de kans dat u dat echt doet is klein. Want Nederland is niet bijster ondernemend. In Amerika beginnen veel meer mensen voor zichzelf (meer dan twee keer zo veel als in Nederland) . Maar dan roept u bozig dat de Amerikaanse cowboy-economie ons niet tot voorbeeld moet zijn. Wie wil dat nu in Nederland?
OK, nog een paar voorbeelden van ondernemende naties dan? Australië, Nieuw-Zeeland en Canada. Is het toeval dat dit allemaal landen zijn met veel immigranten? Niet van het type ‘waar is de sociale dienst?’ Maar meer categorie ‘durf-al’, pioniers dus. Ondernemende dames en heren kortom.
U ben nog niet overtuigd? Paar voorbeelden dichter bij huis dan. Europa is gemiddeld niet een bijzonder ondernemend werelddeel maar Finnen, Noren, Duitsers, Italianen, Spanjaarden, Engelsen en zelfs die knusse, brave Zwitsers zijn nog altijd ietsje ondernemender dan Nederlanders. Lekker clubje zijn we! ’t Is toch om je dood te schamen.
Pico-bello
Ik wil u als lezer-met-vaste-baan heus niet op wilde gedachten brengen, maar wist u dat werknemers die in het diepe springen en voor zichzelf beginnen het doorgaans pico-bello naar hun zin hebben? Dat haal ik uit weer een ander rapport speciaal over ondernemers in Nederland. Mag ik even – op het gevaar af dat u boos wordt – hardop denken. Ik kijk naar weer een tabelletje: over startende ondernemers. Bij de slechtst scorende landen (behalve Nederland dus) België, Finland, Italië, Duitsland en Zweden. Allemaal landen met een hoog ontwikkeld (luxueus?) sociaal stelsel waarvan de Amerikanen neerbuigend zeggen ‘It takes the fire out of your belly’. Hebben ze gelijk? Of draven ze door?
Ik stop er maar mee. De formulieren van de Kamer van Koophandel moeten op de post. Mag ik iemand van u bellen als ik even geen wegwijs weet in al die financiële regeltjes en voorschriften. Of mag dat niet van uw baas? Als je zo nodig anderen adviesjes wil geven moet je maar voor jezelf beginnen.
Zit wat in. Toch?
PS. Volgende keer over vrouwelijke ondernemers en bazen. Daarin loopt ons parttime werkende land ook bepaald niet voorop.
Surftips
Internationaal rapport over ondernemerschap
Mooie links voor wie meer wil weten
Mooi en grondig rapport over toekomst van onze verzorgingsstaat
<
Geef een reactie