Ik wil het eens even over uw personeelschef hebben. En over de afdeling waar hij/zij zo kundig waakt over belangwekkende zaken als vakantie- en ziektedagen, de kerstpaketten, het jaarlijkse bedrijfsuitje en de jubileumborrels. Ze hebben het er maar druk mee daar bij PZ.
Beetje buitenbeentje is zo’n afdeling eigenlijk. Tikkeltje ‘soft’. Toch? Het levert immers geen cent op. Die gezellige PZ-jongens en –meisjes kósten alleen maar geld. Waarom schaffen we die hele toko eigenlijk niet af? Laat de secretaresse van de baas het er bij doen. Gewoon met een kluitje energieke uitzendkrachten. Lekker makkelijk. En goedkoop.
Je hebt hier en daar vast een hele goeie PZ-chef die je niet kwijt wilt. Maar ik heb vaak van die brave, ‘ja-baas-nee-baas’-types meegemaakt die je nog geen chef-bezemkast zou maken. Wat een onkunde.
Manager of the Century
Ik kwam vorige week Jack Welch weer eens tegen, de vroegere topman van het Amerikaanse General Electric. Hij draagt de eretitel Manager of the Century. Hij maakte GE bijna 400 miljard dollar meer waard. Dat kun je wel wat.
Jack is een harde jongen. Money, money, money. Ik had het in een interview met hem over PZ-werk. Maar wat zegt ‘Iron’ Jack?
“PZ is de belangrijkste afdeling van je bedrijf.”
“Pardon? En de commerciële jongens dan? Die moeten het geld binnen brengen. Niet die Sociale Academie-types van PZ.”
“Ja, maar wie heeft die snelle commerciële jongens uitgezocht en aangenomen?”
Inderdaad: de softies van Personeelszaken.
Welch meent het écht. Je moet een bedrijf of organisatie zien als een top-sportteam. Wat bepaalt succes of mislukking? Het team. De spelers. Dus is degene die spelers selecteert en aanneemt belangrijker dan wie ook. Daarna komt de commercie pas.
Jack heeft met zijn vrouw Suzy een boek geschreven waar meer dan een miljoen exemplaren van zijn verkocht. ‘Winning’ heet het (in de Nederlandse vertaling ‘Winnen’). Jack’s stelregel:
‘Hiring good people is hard.
Hiring great people is brutally hard’.
Wishy-washy types
Ze moeten energiek zijn, een positieve uitstraling hebben en beslissingen durven nemen. We hebben genoeg grijze types die lekker genuanceerd zijn (‘wishy-washy types’). Je hebt vooral mannen en vrouwen nodig die ergens voor staan ook al zijn hun beslissingen niet populair.
Leuke tip van Welch voor bazen: Durf mensen aan te nemen die slimmer zijn dan jijzelf. Je moet er niet voor terugschrikken over te komen als ‘the dumbest person in the room.”
Jack noemt – en daar is weer de harde kant van Welch – aannemen en ontslaan in één adem. ‘Hiring & firing’ kunnen niet zonder elkaar.
Welch noemt een paar Gouden Regels: Geef de PZ-mensen ‘a position of power’. De PZ-chef is na de echte baas de belangrijkste persoon in je organisatie. Ontwerp een eerlijk, glashelder systeem waarmee je werknemers jaarlijks beoordeelt. Niet een leuk, knus gesprekje op vrijdagmiddag. Nee, heel systematisch. En op papier. Daarmee voorkom je later onaangeame verrassingen.
Organisatie zo plat mogelijk
Met dezelfde toewijding moet je werken aan een systeem waarbinnen je de beste medewerkers extra beloont. Wees tegelijk hard tegenover zeurpieten en dwarsliggers (‘sliders & disrupters’). Daar win je de wedstrijd niet mee.
Zorg ook dat er zo weinig mogelijk chefs en chefjes zijn. Maak je organisatie plat . Goede PZ-mensen zijn hun geld meestal dubbel en dwars waard. Al die chefjes vaak niet.
Volgen ze bij u op kantoor al de Tien Geboden van het Welch-evangelie?
Probeer maar ‘ns.
Kan heel leerzaam zijn.
Surftips:
Geef een reactie