Een manager moet een leider zijn, een bestuurder. Dat staat in bijna ieder handboek over management. Aan de top is dat vrij gemakkelijk. Je neemt een beslissing en in het ergste geval moet je om de paar maanden de raad van commissarissen in grote lijnen vertellen waarom je dat doet. De manager onder de CEO (Directeur) heeft het moeilijker. Die moet binnen de directieven van de hoogste baas leiding geven. Dat wil zeggen, soms dingen doordrukken waar hij/zij zelf niet achter staat.
Daaronder komen de middenmanagemers. Die hebben het echt moeilijk. Ze krijgen heel specifieke instructies waarbinnen ze leiding moeten geven. Hun ondergeschikten zijn mondig. Ga er maar aan staan. Van boven platgedrukt met instructies, van onder bestookt met klachten. Deze middenmanagers hebben het in ieder bedrijf of organisatie het zwaarst. Ze moeten altijd de kastanjes voor de hogeren uit het vuur halen en ondergaan als eerste de toorn van de ondergeschikten.
De pineut
Ook bij de beloning zijn ze de pineut. Zonder hun inbreng worden de doelstellingen (targets) nooit gehaald, maar opties en bonussen kunnen ze vergeten. Ooit in een van de vele management- en bedrijfsbladen iets gelezen over een middenmanager? Ooit een topman horen zeggen 'Ik had dit niet bereikt zonder Peter op uitvoering? Zelfs bij scholing worden de middenmanagers vergeten. Ik heb geen cursus of handleiding kunnen vinden, specifiek voor deze managers. De middenmanagers die ik tegen ben gekomen, en dat zijn er nogal wat, kunnen mij ook geen specifieke boeken noemen.
Risicomijdende bureaucraten
Deze leiders overleven door zo min mogelijk te bewegen. Hun probleem is dat als ze iets goeds voorstellen, de hogere managers het succes claimen. Als er iets fout gaat, krijgen middenmanagers bij voorbaat de schuld. Daardoor worden ze risicomijdende bureaucraten. De dagelijkse gang van zaken wordt zo nauwkeurig mogelijk bijgehouden, alles wordt zo goed mogelijk gerapporteerd, naar beide zijden toe. Vaak zitten ze jarenlang op dezelfde functie en worden ze links en rechts voorbij gestreefd. Velen van hen raken verbitterd. Ze doen werk dat ze eigenlijk niet leuk vinden, maar alle avontuur en spirit is uit hen verdwenen waardoor ze ook niet naar een andere functie toe kunnen. Iedere nieuwe manager die ze krijgen, komt weer met nieuwe ideeën of spoort ze aan om actiever te worden. Na drie jaar is die weer vertrokken naar een hogere functie en krijgen de middenmanagers van de volgende 'nieuwe' manager de wind van voren omdat ze het allemaal verkeerd doen.
Keurslijf
De enkele middenmanager die doorstroomt, heeft een geweldige sociale intelligentie en weet dat hij/zij niet te lang in die functie moet blijven. Waneer de middenmanager met vut of pensioen gaat, is zijn/haar opvolger altijd hetzelfde type. Idioten zoals ik komen nooit op die posten. Kijk maar om u heen. Waarom behandelen we de middenmanagers zo? Ik geloof niet dat ze allen grijze muizen zijn. Veel middenmanagers die ik ken, blijken buiten hun werk ondernemende, initiatiefrijke mensen te zijn. Maar het keurslijf van het middenmanagement staat hen niet toe hun creativiteit in te brengen. Waarom verandert het nooit? Kluwer en andere educatieve instellingen, waarom storten jullie je niet op de middenmanager? Waar is het handboek “De ideale middenmanager? Waarom geen “empowerment' congressen voor de middenmanagers? Ik zou ze op zo’n congres graag toespreken.
Ruggengraat
Weten ze wel dat ze de ruggengraat van het bedrijf zijn? Het scharnier tussen de onder- en bovenkant van een bedrijf? Middenmanagers der Lage Landen verenig u! De tijd dat u voor vanzelfsprekend werd gezien, is voorbij. Weiger nog langer de pispaal te zijn! Eis opties en bonussen! U bent machtiger dan u denkt!
Prem Radhakishun
