Drie slides verder klikken in plaats van één, een glas water omstoten, je kunt als spreker met allerlei bloopers weg komen.
Met Antoine en Renate neem ik door wat er allemaal kan gebeuren als ze volgende week voor een grote conferentie hun duo-presentatie houden. Een rijtje rampen passeren de revue en ik roep telkens ‘dan doe je het toch over’. Als ik merk dat die herhaling begint te irriteren, vertel ik hun een voorval in Kerkrade.
Met een vriendin wandel ik al zes dagen over langeafstandspaden in Limburg als we Kerkrade binnen lopen. We zijn op weg naar een paar zachte hotelbedden en een lekkere maaltijd. Het is warm, we zijn moe. Als we een hoek omslaan zien we onze dierbare ex-collega Theodor op een vol terras zitten. We roepen zijn naam en hollen op hem af om hem uitbundig te omhelzen. ‘Hé, dat was leuk’, zucht mijn vriendin en dan zegt ze ‘kom, laten we dat nog eens doen’. Theodor kijkt bedenkelijk en werpt een blik op de andere terrasbezoekers, maar wij lopen al terug. We wachten een tijdje voordat we weer helemaal in de plooi, rustig en moe de hoek om komen lopen, Theodor zien en het tafereel enthousiast herhalen. We genieten er net zo van als de eerste keer.
Antoine ziet zich niet op het podium zo openlijk voor een vergissing uit komen. Hij zou er geen aandacht aan willen besteden, maar juist in een versneld tempo doorgaan, zodat zo min mogelijk mensen het merken. Hij zou zich schamen voor een misser en die willen verhullen. Hoe dat verhullen eruit zou zien laat hij zien door zijn papieren te laten vallen en ze op te rapen terwijl hij doorpraat. Dat ziet er wat knullig uit en hij voelt zich er ook onhandig en gespannen bij. Daarom proberen we maar even een andere versie: het onverholen overdoen.
Renate komt struikelend het podium op, gaat er weer af en klimt er bloedserieus nogmaals op. Antoine hakkelt zich een weg door een introtekst, stopt, ademt, draait zich 360 graden om, en begint opnieuw. Ook oefenen ze hoe ze met vergissingen om kunnen gaan: drie slides verder klikken in plaats van één, per abuis een belangrijk voorbeeld overslaan, een glas water omstoten. We hebben alle drie lol om het spel en zijn het eens dat je als spreker met allerlei bloopers weg kunt komen. Als je je maar kalm en kordaat herstelt en niks verhult.
Maar het wordt ook duidelijk dat je je zo’n herstelactie slechts een paar keer kunt veroorloven tijdens een optreden. Zodra het meer wordt gaat het publiek zitten wachten op de volgende misser en dat leidt af.
Dan zegt Renate dat ze zich prima voelt op het podium nadat ze zo’n misstap heeft hersteld, eigenlijk beter dan daarvoor toen alles gewoon op rolletjes liep. Antoine herkent dit. Het lijkt erop dat je dan minder hoeft hoog te houden, alsof je vanaf dan meer je feilbare, gewone zelf kunt zijn en kunt ontspannen. Je zou bijna een misstap of aarzeling aan het begin inplannen. Bijna.
Marijke van Oosterzee begeleidt vanuit haar bureau Acte de Présence mensen bij het vervullen van hun gezaghebbende rol. Hier doet ze verslag van haar bevindingen.
Geef een reactie