Een sfeergevoelig iemand neemt de toonzetting over, raakt net zo geïrriteerd. Maar je kunt gezag in je rol juist versterken door hier weerstand aan te bieden.
Als iemand een geïrriteerde toon tegen je aanslaat, moet je daar wat mee als gezaghebbend persoon. Je kunt ervoor kiezen om het te negeren, erop ingaan of er een vraag over stellen. Maar je moet voorkomen dat je ongewild meegaat in een conflictueuze sfeer die de jouwe niet is.
Boudewijn heeft sinds kort een nieuwe manager in zijn directie die niet wil wennen aan de soms stroperige besluitvorming binnen het ministerie en zijn ergernis uitbundig deelt met het MT. Boudewijn heeft zich al een paar keer laten verleiden tot tamelijk zinloos gekibbel met deze manager. Dit terwijl hij zich als voorzitter van het MT liever richt op wat er praktisch aan de orde is. ‘Ik moet er wel wat mee’, verzucht Boudewijn, ‘er wordt steeds meer gemopperd in het team, de man houdt ons van het werk’.
Ja, toon is besmettelijk. Er lijken magneten aan vast te zitten die roepen ‘ga met me mee in deze sfeer, jij moet dit ook vinden en voelen’. Een sfeergevoelig iemand neemt deze toonzetting over, raakt net zo geïrriteerd. Maar je kunt gezag in je rol juist versterken door hier weerstand aan te bieden en op je doel te sturen.
We gaan aan het werk. Ik neem de rol van de geërgerde manager en het is aan Boudewijn om telkens opnieuw een manier te vinden om wel te luisteren, maar zich van de opwinding te ontkoppelen. Boudewijn roept ‘doe er wat aan of houd erover op’. Hoewel doorademen en tot tien tellen zijn stem en tekst neutraliseert blijft het merkbaar dat hij van binnen ontstemd is. Ik opper dat hij vanuit zijn rol kan opereren om niet alleen neutraal te doen, maar dat ook te voelen en geef een voorbeeld.
Mijn man en ik stonden in de rij bij Parkeerbeheer in Amsterdam om onze weggesleepte auto op te halen. Om ons heen hingen mededelingen dat je in elke valuta en met alle creditcards kunt betalen plus wat de bezwaarprocedure is. De man voor ons werd geholpen en ging uit zijn dak tegen de ambtenaar ‘het is een schande, jullie zijn een stelletje geldwolven’. De ambtenaar stond met beide handen plat op de balie en keek de man rustig aan. Na een tijdje zei hij op neutrale toon ‘wilt u dat ik naar u blijf luisteren of zal ik straks terugkomen?’ De briesende man viel stil en stamelde ‘huh?’. Wij waren gefascineerd: de ambtenaar richtte zich op hetzelfde doel als zijn ‘klant’ – auto ophalen, wegwezen – en legde de man kalm de beschikbare keuzes voor. Zo dwong hij gezag af in zijn rol en neutraliseerde de situatie.
Als ik Boudewijn de volgende keer zie, vertelt hij dat de geërgerde manager de boel in het MT nog eens extra op scherp had gesteld door de stelling te lanceren ‘onze directie werkt te traag’. Boudewijn was geschrokken en wilde onmiddellijk wat zeggen, maar had geademd, een stilte laten vallen en toen kalm geopperd ‘laten we bespreken hoe we de besluitvorming kunnen bespoedigen’. Daarna was het gemopper stilgevallen en Boudewijn had zichzelf een innerlijk schouderklopje gegeven.
Marijke van Oosterzee begeleidt vanuit haar bureau Acte de Présence mensen bij het vervullen van hun gezaghebbende rol. Hier doet ze verslag van haar bevindingen.
Geef een reactie