Risico’s in het bestuursverslag… wat moet ik ermee? Wat kunnen ondernemingen voor het lopende – en inmiddels bijna afgesloten – boekjaar verwachten?
Sinds jaar en dag dienen (middel)grote Nederlandse ondernemingen een bestuursverslag op te stellen. We zijn dit zo gewend dat we misschien wel eens vergeten waar dit verslag ook al weer voor dient. Een korte geschiedenisles. Het bestuursverslag – voorheen het jaarverslag – zoals we dat kennen, volgt uit de 4e Richtlijn van de EG, en is verwerkt in de Nederlandse wet vanaf 1984. Het doel van dit verslag is dat het bestuur verslag doet over de gang van zaken en het door de onderneming gevoerde beleid. Naast de verplichte elementen is dit ook bij uitstek een platform voor de onderneming om toe te lichten welke kansen zij ziet.
Zie ook: NBA pleit voor relevant en betrouwbaar bestuursverslag
Meer over risico’s
Dit concept is in al die jaren eigenlijk niet veranderd. Wat recent wel is gewijzigd, is de uitleg die de Raad voor de Jaarverslaggeving (RJ) heeft gegeven aan de wettelijke vereiste om de voornaamste risico’s waarmee de onderneming wordt geconfronteerd, toe te lichten. Deze informatie is uitgebreider dan voorheen. Uitgangspunt hierbij is dat de onderneming informatie verschaft over:
• haar voornaamste risico’s en onzekerheden;
• haar maatregelen om deze te adresseren;
• de verwachte impact wanneer risico’s tot uiting komen;
• de effecten van risico’s die zich hebben voorgedaan; en
• aanpassingen die zij in haar risicomanagement-systeem heeft gedaan.
Je kunt je afvragen waarom deze uitleg van de wettekst pas 30 jaar na dato volgt. Feit is wel dat deze tot stand is gekomen in samenspraak tussen gebruikers, verschaffers en controleurs van jaarverslaggeving. Waarschijnlijk heeft de crisis van de afgelopen jaren er iets mee te maken.
De RJ laat daarbij ruimte voor proportionaliteit in de omvang van de te verschaffen informatie. Niettemin is duidelijk dat die wijziging impact heeft op veel middelgrote ondernemingen. Immers, risicomanagement is bij dergelijke organisaties vaak een meer ad hoc proces, waarbij de achterkant van het bierviltje een belangrijk werktuig is. De wijzigingen in de regelgeving dwingen deze categorie ondernemers om op meer gestructureerde wijze hun risico’s te documenteren, en daarmee waarschijnlijk ook om er op een andere manier over na te denken. Vervolgens belandt men in het spanningsveld tussen wat wel en wat niet op te schrijven in het bestuursverslag.
En wat nu?
Wellicht zijn er vorig jaar al discussies gevoerd met de accountant over wat deze risico-informatie zou moeten behelzen. Het is belangrijk om te realiseren dat tot dan toe de verantwoordelijkheid van de accountant niet verder ging dan het toetsen of het bestuursverslag de door de wet vereiste informatie bevatte.
Echter, met ingang van boekjaar 2016 is de rol van de accountant in deze veranderd. De accountant moet, naast wat hij voorheen al deed, nagaan of het bestuursverslag materiële onjuistheden bevat. Dit doet hij met de kennis over de onderneming en zijn omgeving die hij tijdens de controle heeft opgedaan. Ondernemingen kunnen er daarom rekening mee houden dat accountants het bestuursverslag, inclusief de risico-informatie, kritischer zullen beoordelen. Zullen ondernemingen bij het opstellen van het bestuursverslag kunnen uitgaan van ‘risks as usual’? Wellicht niet.
Renick van Oosterbosch is specialist in financiële verslaggeving bij het vaktechnisch bureau van PwC Accountants
Geef een reactie