De primaire reactie van de controller is om een laag rendement te signaleren en naar aanleiding daarvan gevraagd of ongevraagd met adviezen te komen om het rendement te verbeteren. Maar doet hij of zij dat dan ook als het om een ander rendement gaat?
Aanpassingsvermogen is het grootste vermogen van mensen en hangt samen met hun overlevingsinstinct. Dit blog gaat niet over een groot financieel vermogen in financiële zin maar het vermogen van de controller om zich aan te passen.
Zie ook: Als je weet waar je moet kijken, zul je het zien
Er zijn (te) veel externe factoren die het leven van controllers, accountants en anderen op dit moment zuur maken. De enorme snelheid van veranderingen, snelheid van informatiegroei en verandering in de vraag naar financials door werkgevers c.q. opdrachtgevers zijn enkele voorbeelden.
Net als minder rekenen, meer empathie en meer analyseren, business controller vs financial controller enzovoort. Het is daarom onverstandig om jouw aanpassingsvermogen niet aan te spreken om te overleven en continuïteit in je eigen cash flow te behouden.
Onze opleidingen stellen ons niet in staat om ons aan te passen, je moet je instinct volgen om te overleven. Je natuurlijke vermogen om je aan te passen is niet ontwikkeld en het rendement op dit vermogen is dus zeer laag.
Van 2 beslismomenten naar oneindig veel beslismomenten, tijd voor een reset
Stap één in je eigen overlevingsproces: Probeer jezelf te resetten. Stel je de dag voor dat je net van school kwam. Je stond voor de keuze om te gaan werken of te gaan studeren, daarna volgde je keuze voor een baan voor het leven.
Je had dus twee beslismomenten en aanpassen was geen noodzaak. Als je je al moet aanpassen, dan denk je daar pas over als het moment zich voordoet. En dan is het op het laatste moment of te laat, zoals bij ontslag en een daaropvolgend omscholingstraject.
Tegenwoordig zijn er heel veel beslismomenten Deze worden veroorzaakt door bedreigingen als ontslag, nieuwe technieken, nieuwe software, veranderende vraag op de arbeidsmarkt en meer.
Jouw perceptie versus opdracht- en werkgever
Als je continu en constant je kennis ontwikkeld en op peil gehouden hebt, zou je daarmee je kansen op de arbeidsmarkt behouden kunnen hebben. Je bent wel afhankelijk van de visie van werk- of opdrachtgever. Hoe geloofwaardig is het dat een iemand van 45 jaar of ouder de kennis van een jongere op het gebied van social media, blockchain, bitcoins enzovoort heeft?
Werk/opdrachtgevers hebben de perceptie dat jongere mensen de huidige ICT-techniek beter begrijpen en dus beter bij bedrijven passen. Je kan ze geen ongelijk geven. Zelf zou je ook de voorkeur geven aan iemand die zich thuis voelt bij moderne software enzovoort, of niet?
Conclusie
Tegen de tijd en het vorderen van je leeftijd sta je machteloos. In de bloei van je carrière mag je daarom niet op je lauweren rusten en zal je continue moeten blijven leren, hoe vervelend dat ook is. Vergeet hierbij niet om je aanpassingsvermogen te ontwikkelen, zodat je een goed rendement op je (aanpassings)vermogen behaalt. Aanpassen is: opleidingen blijven volgen en certificaten behalen en zorgen dat je in de praktijk deze kennis toe kunt passen.
En ja, wat kunnen we dan met de oudere generatie(s) doen? Laten we ze helpen om zich aan te passen, maar laten we ook werk/opdrachtgevers uitdagen om zich aan te passen. Op een gegeven moment zullen er onvoldoende jongeren zijn en moeten ze putten uit het potentieel van bestaande arbeidskrachten. Die kunnen ze helpen om zich te leren aan te passen.
Hoe? Door te investeren in opleiding, maar dan opleiding die aansluit op de marktvraag.
Geef een reactie