De nieuwe Wet betaaltermijnen moet ervoor zorgen dat grote bedrijven een maximale betalingstermijn van zestig dagen moeten hanteren in handelsrelaties met mkb-bedrijven en zzp’ers. Danny Siemes (PwC) waarschuwt voor verrassingen.
Bedrijven hebben nog tot 1 juli 2018 de tijd om bestaande contracten met mkb-leveranciers om te zetten. Voor nieuwe contracten geldt de wet direct. PwC-expert Danny Siemes voorziet moeilijkheden. ‘Aanpassen lijkt vrij simpel, maar er zitten twee addertjes onder het gras. Een probleem is: hoe weet je als corporate bedrijf welke leverancier een mkb-bedrijf is? Dat moet je eerst in kaart brengen door financiële gegevens op te vragen of een zelfevaluatiebrief te sturen. Als betalende partij ben je er verantwoordelijk voor dat je die inventarisatie op tijd doet.’
Zie ook: ‘Weinig zin voor grote ondernemingen om betaaltermijnen langer dan 60 dagen overeen te komen’
Siemes twijfelt daarnaast over potentiële beperkingen in de doorlooptijd van het factuurverwerkings- en betaalproces. Er zit regelmatig veel tijd tussen het inboeken, doorsturen, goedkeuren en vervolgens betalen van facturen.
De PwC-expert vreest tevens voor een gebrek aan kennis van de wetgeving. ‘Ik merk dat de kennis over deze aanstaande wet nog vrij beperkt is. Dat komt misschien omdat hij in een enorm tempo door de Eerste en Tweede Kamer is gejaagd en door de verkiezingen wellicht naar de achtergrond is verschoven.’
Risico’s overtreding Wet betaaltermijnen
Overtreding van de wet, na 1 juli 2018, leidt ertoe dat de betalingstermijn automatisch verder wordt aangescherpt tot dertig dagen. Ook heeft de debiteur recht op vergoeding van de huidige wettelijke rente van acht procent over de overschreden termijn. Dat recht blijft geldig tot zelfs vijf jaar na dato. ‘Corporates zien zich gesteld voor een aantal kapitaalvraagstukken: wat betekent de wet voor mijn cashpositie, heb ik voldoende liquiditeit om de inperking van de betalingstermijn te overbruggen? Maar ook wat zijn de potentiële rentekosten van eventuele vorderingen. Is dat voorzien?’
Late Payment Directive
De wet is een vervolg op de Europese richtlijn Late Payment Directive, die een einde moest maken aan de extensieve betaaltermijnen en die meer gelijkheid binnen het Europese handelsplatform moest bewerkstelligen. In 2013 leidde die richtlijn in Nederland tot de Wet bestrijding van betalingsachterstand bij handelstransacties. Een wet waarin de nodige uitzonderingsclausules zaten. De Kamerleden Pieter Omtzigt en Agnes Mulder schreven de initiatiefnota die leidde tot de nieuwe Wet betaaltermijnen.
Geef een reactie