Als een onderneming er financieel niet goed voorstaat, mag de leaseauto als arbeidsvoorwaarde worden stopgezet. Zo oordeelt de kantonrechter in een recente zaak tussen Univé Regio+ en een van hun medewerkers. De werknemer begon in 2002 bij de rechtsvoorganger van Univé Regio+, waarna hij in 2003 de leaseauto kreeg toegewezen voor zijn functie als ict’er. De auto mocht ook privé worden gereden.
De feiten
In een brief in 2013 wordt door Univé aan de werknemer bevestigd dat hij gebruik mag blijven maken van een bedrijfsauto, ‘zolang dat om bedrijfseconomische redenen wenselijk is voor Univé Regio+’. Daarbij is verwezen naar de regeling voor bedrijfsauto’s. In dat zelfde jaar tekent de werknemer een overeenkomst voor de leaseauto. In die overeenkomst staat dat ‘de autoregeling van toepassing’ is. In die autoregeling staat dat hij de auto mag gebruiken ‘zolang dat om bedrijfseconomische redenen wenselijk is voor Univé Regio+’. Noodzakelijkheid wordt bepaald door het rijden van meer dan 10.000 km per jaar of als de auto als secundaire arbeidsvoorwaarde aan de baan is gekoppeld. Maar vanaf 2015 is het voor de werknemer steeds minder noodzakelijk om naar andere locaties te rijden en in 2018 moet de medewerker zijn leaseauto inleveren. Hij rijdt op dat moment minder dan 10.000 zakelijke kilometers per jaar. De man weigert, ondanks het feit dat hij gedurende 2 jaar financieel zal worden gecompenseerd. Volgens hem is de auto een arbeidsvoorwaarde geworden die door Univé niet eenzijdig mag worden gewijzigd.
De uitspraak
De kantonrechter is het met de werknemer eens dat de leaseauto een arbeidsvoorwaarde is. Er is wat dat betreft een vaste gedragslijn aan de kant van de werkgever. Maar is een vaste gedragslijn hetzelfde als een arbeidsvoorwaarde? De rechter meent in dit geval van wel. Maar op het volgende punt is de rechter het met Univé eens. Deze voorwaarde mag namelijk wel eenzijdig worden gewijzigd. Omdat in dit geval de wijziging van de arbeidsvoorwaarde een zodanig zwaarwichtig belang heeft dat het belang van de werknemer dat door de wijziging zou worden geschaad, daarvoor naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid moet wijken. Dat blijkt ook uit de autoregeling die de werknemer in 2015 heeft ondertekend.
Univé heeft toegelicht dat de zwaarwegende reden voor het innemen van de leaseauto is gelegen in de noodzaak om het kostenniveau terug te dringen. De autoregeling kostte het bedrijf ongeveer 423.000 euro per jaar. Door de autoregeling te wijzigen bespaart het bedrijf ten minste 10 procent van dat bedrag. Door de auto van deze werknemer in te nemen, bespaart Univé 11.820 euro.
Wat krijgt de werknemer dan?
Het belang van de werknemer bij behoud van de leaseauto is met name gelegen in het feit dat hij de leaseauto ook privé mag gebruiken en dat hij nu geen kosten hoeft te maken voor de aanschaf en het gebruik van een eigen auto. Echter, op de zitting is gebleken dat daar tegenover staat dat [gedaagde] na inlevering van de leaseauto, vanwege het wegvallen van de fiscale bijtelling, 300 euro netto per maand extra aan inkomen heeft. Bovendien krijgt hij hierna een reiskosten-vergoeding van 120 euro per maand. Daarnaast zal er een afbouwregeling komen, waarin de man gecompenseerd wordt in het verlies van de auto. De man moet zijn auto uiterlijk 29 maart 2019 inleveren.
Geef een antwoord