Een werknemer die een correctie van de 30%-regeling aanvoerde op de aangifte inkomstenbelasting, krijgt het deksel op de neus van zowel de Belastingdienst als het Hof. Hij had naar zijn werkgever moeten stappen voor een correctie waarbij het loon van een nabetaling werd aangewezen als eindheffingsbestanddeel.

De Belastingdienst wees een beschikking voor de 30%-regeling toe voor de periode dat een Deense werknemer in dienst was bij een Nederlands bedrijf. Een werkgever paste de 30%-regeling niet toe op een nabetaling in 2015 na het beëindigen van het dienstverband. Daarmee is het loon niet aangewezen als eindheffingsbestanddeel. De werknemer bracht vervolgens 30 procent van de nabetaling in mindering op de looninkomsten met als omschrijving ‘correctie 30%-regeling’.

Correctie via inhoudingsplichtige

Dat accepteerde de inspecteur niet bij de definitieve aanslag. Onjuistheden moeten volgens de Belastingdienst via correctieberichten door de inhoudingsplichtige in de loonheffing worden hersteld. Een correctie van de 30%-regeling in de inkomstenbelasting, zoals de werknemer aanvoerde, is niet mogelijk. De Rechtbank van Den Haag gaf de fiscus gelijk en het Hof van Den Haag bevestigt dit in hoger beroep.

De keuze van de werkgever om het loon niet als eindheffingsbestanddeel aan te wijzen, werkt volgens de uitspraak door naar de inkomstenbelasting. De correcte weg is via het bedrijf: de werkgever moet rekening houden met de aanwijzing van een gerichte vrijstelling als eindheffingsbestanddeel bij het uitbetalen van het loon. Dat moet ook op die manier verwerkt in de loonadministratie.

Werkt door naar inkomstenbelasting

Voor een correctie had de werknemer dus naar zijn oud-werkgever moeten stappen, zodat de 30%-regeling alsnog via correctieberichten toegepast had kunnen worden. Ook had hij bezwaar kunnen maken tegen de inhouding van de loonbelasting op de nabetaling uit 2015. Beide stappen heeft de werknemer verzuimd. Het Gerechtshof oordeelt het hoger beroep van de werknemer daarom ongegrond.