Het betreft een aanpassing van de extrapolatiemethode van de rentecurve met behulp van een Ultimate Forward Rate, waarbij de eenjarige forward rates vanaf looptijd twintig jaar in veertig jaar convergeren naar een UFR van 4,2 procent. Het gevolg hiervan is een meer stabiele rente voor lange looptijden, waardoor de solvabiliteitspositie van verzekeraars minder fluctueert.