De financiu00eble onrust in Turkije heeft merkbare effecten op de financiu00eble markten. Al een week of twee staan de koersen onder druk. De Turkse lira is gekelderd en het einde van de ellende is nog niet in zicht. Wat moeten we ermee?
Er zijn momenten dat het heel duidelijk wordt dat het heel erg goed gaat met onze economie. Nu groeit de economie niet met 4 procent of meer, zoals in de jaren zestig, maar met een goede 2 procent mogen we best tevreden zijn. Positief is ook dat de groei al lang aanhoudt en ook nog wel een paar jaar door zal gaan. Dat voorspellen het CPB en de OESO tenminste. Opvallend is ook dat we ons weinig aantrekken van al het verbale geweld rondom handelsoorlogen. Kennelijk zien we dat al een ver-van-ons-bed-show.
Het mooie van het vak economie is dat je soms door goed te kijken bepaalde ontwikkelingen kunt voorspellen. Een van mijn zwaktes is dat ik het niet kan nalaten om af toe bij de benzinepomp een flesje Pepsi Max te kopen. Jarenlang kostte dat 2 euro. Ja, ik weet dat een hele liter in de supermarkt 1,60 euro kost - als je op de aanbiedingen let - maar de pomphouders profiteren van mijn impulsen en luiheid. Dat beeld is veranderd. Nu kun je deze versnapering niet onder de 2,25 euro krijgen.
De dreigende handelsoorlog tussen China en de VS hangt al weer een paar weken als een donkere wolk boven de markt. Nadat Trump al tijdens de verkiezingen tamboereerde op zijn voornemen om Amerika weer groot te maken, leek hij begin maart zijn plannen door te gaan zetten. Daar werden de financiu00eble markten erg onrustig van. Die onrust is terecht. Het invoeren van handelsbeperkingen zou alleen maar tot verliezers leiden.
Dit jaar is de financiu00eble crisis tien jaar oud. Als je naar de cijfers over de economie kijkt, dan zou je zeggen dat hij voorbij is, maar onze samenleving worstelt nog hevig met de naweeu00ebn. Er is nog steeds sprake van risicoaversie, waardoor ondernemingen weinig investeren. Ook blijven zeer bijzondere maatregelen noodzakelijk om het evenwicht in Europa te bewaren. De ECB moet enorme bedragen in de economie pompen om te voorkomen dat Zuid-Europa wegzakt in een recessie.
'Laten we optimistisch beginnen,' zegt Jeroen Dijsselbloem. 'Na vijf jaar depressie en vijf jaar herstel zitten we nu in een periode van grote groei. De investeringen trekken weer aan. De politieke dynamiek is nu een stuk gunstiger dan een paar jaar geleden. Er zijn heel veel kansen.'
Begin februari kregen de financiu00eble markten last van hevige koersbewegingen. In korte tijd daalden de koersen van aandelen met bijna 10 procent. Dat lijkt veel, maar we moeten niet uit het oog verliezen dat aandelenkoersen op de wat langere termijn met wel 20 procent per jaar kunnen schommelen. Desondanks werd er wat paniekerig gereageerd. Dat heeft meerdere oorzaken.
Het nieuwe jaar is nog niet begonnen en we lijken al wat te kunnen zeggen over 2018. De trend die in 2017 inzette, gaat in 2018 in een nog hoger tempo door. Alle seinen staan op groen. Als we naar Nederland kijken, dan kunnen we weinig anders doen dan te constateren dat het geweldig gaat. Keer op keer worden de groeiramingen overtroffen. De voorspellers van DNB en CPB schatten al een paar jaar lang belangrijke grootheden, zoals consumptie en investeringen te laag in.
Na een recordformatie is er eindelijk een nieuw regeerakkoord. Daarover, en over de manier waarop het tot stand is gekomen, is al heel veel gezegd. Kwalificaties als 'grabbelton' en weinig samenhangend waren niet van de lucht.
Er zijn onderwerpen waarvan ik met zekerheid weet dat ik er minimaal een keer per jaar over kan schrijven. Het rijtje is rente, groei, arbeidsmarkt, lonen en dollar. Er valt altijd wel wat over te zeggen. Deze keer gaat het over de dollar, daar valt nu veel over te zeggen.
