Alles over Jaap Koelewijn

De populariteit van flexwerk blijft onverminderd groot. Sinds 2003 is het aantal flexwerkers met ruim 700.000 toegenomen, terwijl het aantal werknemers is afgenomen.

Als zelfstandige komen er soms onverwachte dingen op mijn pad. Zo mocht ik zeer recent bij het CBS bij een persconferentie commentaar geven op de cijfers. Nu zit het CBS in mijn geheugen verankerd als een saaie instelling waar de tijd heeft stilgestaan. Dat is mede veroorzaakt door een onderzoek dat ik daar in 1987 deed. Ik moest twee meter prijscouranten van de Beurs door om een grafiek van de koersen van pandbrieven te kunnen maken. Het kostte mij twee dagen.

Het Nederlandse bedrijfsleven wordt geconfronteerd met de grenzen van de economische groei. Het vasthouden van ervaren krachten wordt problematisch. Hoogleraar Jaap Koelewijn: 'Het aantrekken en vasthouden van goede mensen wordt op termijn een probleem voor het Nederlandse bedrijfsleven.'

Volgend jaar viert de financiu00eble crisis zijn tweede lustrum. Zowel de reu00eble als de financiu00eble economie verkeren sinds 2008 in een diepe crisis. Het lijkt er nu, na bijna tien jaar, op dat we eindelijk uit het dal komen. De overheid kan voor 2016 een klein overschot rapporteren en naar verwachting zal dit overschot alleen maar toenemen.

De verkiezingsuitslag van half maart zal de gemoederen nog lang bezig houden. Er is al veel over gezegd maar ik schrijf deze column niet om politieke analyses te maken. Ik wil als econoom tegen deze uitslagen aankijken.

De groei van de Nederlandse economie ontwikkelt zich al ruim twee jaar beter dan verwacht. Dat is goed nieuws, maar we moeten wel meewegen dat ons land het na de crisis van 2008 relatief slechter deed dan landen als Duitsland en Frankrijk. Tijdens de crisis hadden we stevig last van de impact van de dalende huizenprijzen en oplopende pensioenpremies.

Het gedrag van beleidsmakers, beleggers en financiu00eble markten blijft mij elke keer weer verbazen. Kijk maar eens terug naar 2016. We zagen dat de Brexit, tegen alle verwachtingen in, toch doorging. Trump werd gekozen nadat hij in de ogen van de hele wereld eigenlijk geen kans maakte. De wens was de vader van de gedachte. De Italiaanse premier kreeg de bons. En wat was de reactie: korte onrust en daarna ging de weg weer omhoog.

Binnen nog geen half jaar werd ik twee keer met een grote schok wakker. De eerste keer was dat op de ochtend van de Brexit. Ik was gaan slapen met de gedachte dat deze ramp niet zou gaan plaatsvinden. Wel dus, en een lichte paniek was mijn deel. De koersen duikelden om daarna weer wonderbaarlijk te herstellen. nIn de laatste verkiezingsnacht kroop ik met een licht gevoel van onbehagen onder mijn dekbed. Ja, Clinton zou winnen. Het zou net aan zijn, maar veel kon er niet fout gaan. Ik geloofde het niet en dat bleek terecht te zijn.

De reactie van de financiu00eble markten op de verassende winst van 'Leave' bij het referendum was ronduit bizar. Er vond een zeer scherpe daling van de aandelenkoersen plaats, die gepaard ging met een nauwelijks opgemerkte daling van de rente. Uiteraard ging ook het Britse pond onderuit. De daling was zo diep dat de koers van het ooit zo sterkte pond even onder die van de euro kwam te liggen. De aandelenmarkten leken het slechte nieuws alweer snel vergeten te zijn. De internationale indices veerden terug, waarbij de markt in Londen voorop liep. Logisch, want het dalende pond hielp een handje.

Mijn dochter vroeg mij wat ze met haar zuurverdiende geld moest doen. In een poging haar financieel normbesef bij te brengen, stelde ik voor dat ze zou gaan sparen. Hoongelach was mijn deel. Haar 500 euro aan reserves zou op jaarbasis 1,5 euro opbrengen. Of ik niet wat beters wist.